Тітіркенген қуық синдромы: белгілері мен емі

Қазіргі өмір ырғағы, күйзеліс, дұрыс тамақтанбау мен қозғалыссыз өмір салты адам ағзасындағы түрлі функциялардың бұзылуына себеп болады. Осындай жағдайлардың бірі – тітіркенген қуық синдромы. Бұл дерт классикалық мағынадағы ауру емес, бірақ ол адамның өмір сүру сапасын айтарлықтай төмендететін симптомдар жиынтығы болып табылады. Аталмыш синдром инфекция немесе көзге көрінетін патологиялар анықталмаған кезде де өзін қатты сездіруі мүмкін. Мұндай белгілер адамға жайсыздық тудырып, қоғамдық ортада еркін әрекет етуіне кедергі келтіреді. Ерте диагностикалау мен дұрыс емдеу – бұл жағдайды бақылауға алудың тиімді жолы.

Негізгі белгілері мен көріністері

Бұл синдром ерлер мен әйелдерде әртүрлі байқалуы мүмкін, бірақ жалпы белгілері ұқсас болады. Олардың жиілігі күн тәртібіне, тамақтану дағдысына немесе эмоционалдық күйге байланысты өзгеруі ықтимал.

• несеп шығару жиілігінің артуы, әсіресе күндіз және кешкі уақытта;
• кенеттен зәр шығаруға деген шұғыл қажеттіліктің туындауы;
• зәр шығарғаннан кейін толық босамағандай сезімнің болуы;
• іштің төменгі тұсында ауырсыну немесе ашып ауыру;
• температура ауысуына немесе суыққа сезімталдықтың жоғарылауы;
• ұзақ отыру кезіндегі жайсыздық;
• түнде бірнеше рет оянып, дәретханаға баруға мәжбүр болу;
• зәр мөлшерін бақылау қиындығы;
• кофеин, алкоголь немесе ащы тағам қолданғаннан кейін белгілердің күшеюі;
• қоғамдық орындарда дәретхана іздеуден туындаған алаңдаушылық пен сенімсіздік.

Көп жағдайда бұл белгілер циститпен шатастырылуы мүмкін, бірақ талдаулар қалыпты болса және инфекция анықталмаса, нақты себеп басқада болады.

Диагностикалау тәсілдері

Бұл синдромды анықтау үшін алдымен басқа ауруларды жоққа шығару қажет. Тек жан-жақты тексеруден кейін ғана нақты диагноз қоюға болады.

1. Дәрігер алдымен науқастың шағымдарын мұқият тыңдап, симптомдардың мерзімі мен олардың өмір салтымен байланысын талдайды. Бұл жалпы жағдайды бағалауға көмектеседі.
2. Несептің зертханалық талдауы инфекциялық немесе қабыну белгілерін анықтауға бағытталады. Егер бактериялар немесе лейкоциттер анықталса, ол басқа ауруды көрсетеді.
3. Қажет болған жағдайда кіші жамбас мүшелеріне УДЗ жасалады. Бұл қуық, бүйрек пен көршілес ағзалардың жағдайын бағалауға мүмкіндік береді.
4. Кей кездері цистоскопия қажет болуы мүмкін. Бұл әдіс қуықтың ішкі бетін визуалды тексеруге жағдай жасайды.
5. Егер 6 аптадан астам уақыт бойы симптомдар сақталса және басқа себептер анықталмаса, тітіркенген қуық синдромы диагнозы қойылады.

Аурудың нақты себебін білу қажетсіз антибиотиктерден бас тартуға және емдеудің тиімді жолдарын таңдауға мүмкіндік береді.

Емдеу мен жай-күйді жеңілдету тәсілдері

Терапия кешенді түрде жүргізілуі тиіс, себебі бұл жай-күй тек физикалық ғана емес, психоэмоционалдық салдары бар мәселе. Дұрыс еммен қатар өмір салтын өзгерту де маңызды рөл атқарады.

• кешке жақын сұйықтықты шектеу және дұрыс ішімдік режимін ұстану;
• кофе, қою шай, газдалған сусындар мен алкогольден бас тарту;
• ащы, тұзды және қышқыл тағамдарды азайту;
• зәр шығару арасындағы аралықты біртіндеп ұлғайту арқылы қуықты жаттықтыру;
• белгілер мен тамақтану арасындағы байланысты бақылап, күнделік жүргізу;
• жамбас бұлшықеттерін нығайтатын жаттығулар жасау;
• мазасыздық немесе стресс болса, психолог немесе психотерапевтпен жұмыс істеу;
• дәрігермен кеңесе отырып шөп тұнбаларын қолдану;
• ауырсыну сезімі болғанда жылы грелка немесе жергілікті анестезия қолдану;
• ұйқы және демалыс режимін тұрақты ұстау, күйзелістен аулақ болу.

Кей жағдайларда арнайы препараттар – қуық рецепторларының белсенділігін азайтатын немесе жүйке жүйесіне әсер ететін дәрілер тағайындалады. Бірақ көптеген жағдайда дәрісіз-ақ жақсы нәтижеге қол жеткізуге болады.

Тітіркенген қуық синдромы адамның өмір сапасына әсер етуі мүмкін, бірақ ол толықтай бақылауға алынатын жағдай. Белгілерді елемей, өздігінен емделуге тырысудың орнына уақытында дәрігерге жүгінген жөн. Өз ағзаңызға деген ұқыпты көзқарас, тәртіп пен сабыр – қалыпты өмірге қайта оралудың кепілі.